Ten horror i dramat trzymający w napięciu, stworzony przez Netflix, zdominował najważniejsze listy przebojów w zaledwie kilka tygodni po wyemitowaniu 17 września. produkty pochodne dobrze się sprzedawały.Powiązane Temat nadal fermentuje.Dyrektor generalny Netflix, Ted Sarandos, powiedział, że serial stał się najwyżej ocenianym oryginalnym dramatem platformy nieanglojęzycznym, a nawet oczekuje się, że zdobędzie najwyżej oceniany laur w historii Netflix.

Historia „Squid Game” nie jest nowa i dziwaczna.Grupa ludzi zepchniętych na margines, zadłużonych i zdesperowanych zostaje zwabiona do krwiożerczej gry.Bonus w grze jest ustawiony na 100 milionów wygranych na osobę, a 456 uczestników musi przejść sześć poziomów, takich jak jeden, dwa, trzy drewniane osoby i gra w kalmary.Możesz przejść do następnej rundy gry, jeśli pomyślnie przejdziesz poziom.Jeśli ci się nie uda, zostaniesz zastrzelony bezpośrednio, a pieniądze z nagrody automatycznie wpłyną do puli nagród zwycięzcy.Ostateczny zwycięzca otrzyma ogromną premię w wysokości 45,6 miliarda wonów (około 245 milionów juanów).

Motyw gry o przetrwanie w Battle Royale był wcześniej interpretowany przez wiele tekstów ustnych, w tym „Igrzyska śmierci”, „Battle Royale”, „Alicja w krainie umarłych” i tak dalej.Dlaczego „Squid Game” może przełamać barierę kulturową i stać się światowym hitem?

Wyrafinowana produkcja jest oczywiście najbardziej podstawowa.Zespół produkcyjny kierowany przez reżysera Huang Dong Hyuka z „The Furnace” wyraźnie to rozumie.Wzloty i upadki fabuły, zrelaksowany rytm narracji, doskonała interpretacja potężnych aktorów itp. zapewniają bogatą i ekscytującą wizualną przyjemność publiczności.

Wyjątkowe jest to, że reguły gry na śmierć i życie w grze są bardzo proste.Niezależnie od tego, czy jest to kopanie cukierków, przeciąganie liny, hazard w kulki i skaczące kręgi kalmarów, to wszystko to starożytne dziecięce zabawy bez wypalania mózgu.Potrafi wzbudzić nostalgię widza, szybko wkroczyć w fabułę, ale nie będzie odbiegać od skupienia, dzięki czemu uwaga wszystkich skupiona jest zawsze na samej postaci, a nie na grze.

Kolejną atrakcją jest ustawienie postaci.W przeciwieństwie do poprzednich dzieł typu battle royale, w których bohaterami byli nastolatkowie, bohaterami „Gry kałamarnicy” są głównie ludzie młodzi i w średnim wieku, którzy są marginalizowani w społeczeństwie.Chociaż oboje znajdują się na samym dole społeczeństwa, ich „próba” jest inna.Hazardziści i sfrustrowani mężczyźni, którzy przeszli zwolnienia, elity społeczne, które zawiodły w inwestycjach, zagraniczni pracownicy, których ściskali szefowie o czarnych sercach i uciekinierzy, których oszukali pośrednicy… wszelkiego rodzaju ludzie zostali zmuszeni do końca róg przez los.To niewątpliwie w największym stopniu poszerzy publiczność „Gry kałamarnicy”.Szczególnie w tej chwili konkurencja społeczna staje się coraz bardziej zaciekła, dług cywilów rośnie, a nagła nowa epidemia koronalnego zapalenia płuc przyniosła różne niewiadome, a ogólna presja na przetrwanie wciąż rośnie.W tym czasie wciągnięcie ich w scenę spektaklu, w obliczu bólu i walki ludzi na dole, może jeszcze bardziej wzbudzić sympatię, strach i rezonans publiczności.

Potem wracam do odwiecznego i powszechnego tematu pieniędzy i moralności.Każdy odcinek „Squid Game” nieustannie torturuje ludzkość.

Życie i pieniądze, co jest ważniejsze?Widzieliśmy, że ta cholerna gra została kiedyś zawieszona.Strach pokonał chciwość, a uczestnicy rezygnują z gry poprzez głosowanie.Jednak okrucieństwo prawdziwego życia to nie mniej niż sama gra.Po kilku kompromisach większość uczestników w końcu wróciła na arenę życia i śmierci.To okrutna prawda – dla ludzi w rozpaczliwych sytuacjach życie i pieniądze są ze sobą zasadniczo powiązane i nierozłączne.

Podobnie nie są jasne granice między emocją a rozumem, dobrem a złem.W „Grze w kałamarnicę” czasami musisz wyrazić życzliwość ludziom wokół ciebie i znaleźć sojuszników, których możesz trzymać razem, aby przezwyciężyć kryzys.Ale czasami sojusznicy mogą nagle stać się twoimi wrogami, a ty możesz przetrwać tylko zabijając przeciwnika.Gdy zasady cywilizacji są łamane, gra demaskuje zło egoizmu i chciwości w ludzkiej naturze, a także sprawia, że ​​ludzie dostrzegają współczucie, miłość i życzliwość, którym się hołduje.W recenzji „Süddeutsche Zeitung” czytamy, że każdy dokonany tu wybór współczuje słuchaczom: „Na ich miejscu będziecie się zastanawiać, co bym zrobił?”.

Najbardziej ironiczne jest to, że kiedy gra zbliża się do końca, wszyscy odkrywają, że ta gra o przetrwaniu, w której ludzie tej samej klasy walczą ze sobą, jest tylko narzędziem dla bogatych, aby szukać emocji związanych z hazardem, podobnie jak wyścig konny.Organizator przekonująco powiedział także uczestnikom: „Wszyscy uczestniczący w grze są równi.Dzieje się tak, ponieważ chcemy dać ludziom, którzy są niesprawiedliwie traktowani i dyskryminowani w świecie zewnętrznym, ostatnią szansę na wygranie uczciwej konkurencji”.

Widz jest bardzo sprzeczny.Na koniec męski protagonista powiedział do drugiego końca telefonu ostro: „Nie jesteśmy końmi, jesteśmy ludźmi!”Wydaje się, że ludzie widzą nadzieję na opór;ale w środowisku, w którym pogłębia się przepaść między bogatymi i biednymi, a niesprawiedliwość społeczna jest wszędzie, To zdanie jest pełne wątpliwości i bezsilności.

Być może właśnie to zamierzał reżyser Huang Dong Hyuk.W jednym z wywiadów powiedział: „Chcę napisać bajkę o współczesnym społeczeństwie kapitalistycznym”.